2015, Fakültemizin kuruluşunun 50. yılı. Bu sürede yolu İLEF’ten geçen herkese içten selamlarımızı gönderiyor, Fakültemizin web sitesinde yayınlanan yazıyı sizlerle paylaşıyoruz.
İLEF’in 50 Yılını Var Ederlere
Bilenler, kendisinin de “büyük şair”, “usta” gibi nitelemelerden hazzetmediğini bilirler. Bu nedenle, değerini düşürmek adına değil, sırf hatırasına saygıdan, sadece adını anarak Can Yücel’in “Yorgunluk” şiiriyle başlayalım söze;
Kuşlar vardır, cana benzer havalarda:
Soğuksa kar, baharsa yaprak;
Bir başına büyür toprakta ömrümüz,
Güneşle yeşil elleriyle çıplak;
-Uslu ayaklarla başlamış yolculuk-
Yürünmez öyle, bazen durulur,
Ve iner erenler katına yorgunluk;
Kapanır sükûn üzre kitaplar.
Nefeslerle sürüp giden yaşamamız
Bir su kenarına gelir durur;
Ekmekten, şaraptan öte nimetler vardır;
Yürünmez öyle hep, bazen susulur.
Kurum dediğimiz nedir? Bina mıdır, mevzuat mı? Bütçeler, atamalar, ilanlar mı? Hele bir “okulsa” kurum, derslikler mi, kantin mi, kütüphane mi? Notlar, sınavlar, maddi hatalar mı? Yönetim kurulu mu, akademik kurul mu, fakülte kurulu mu? Dönem sonu, dönem başı mı? Açıklanan listeler, yükselenler, alçalanlar, kaybedenler, kazananlar mı? Diplomalar, çıkış belgeleri mi? Jüriler, değerlendirmeler, “geçtin”ler, “kaldın”lar, evetler, hayırlar mı?
Pek çok yanıtımız olabilir bunlar için, ama anlaşılıyor ki kurum denilen şey, bütün bu mekânların, kuralların, sorunların içinde eyleyenlerdir; İnsanlardır. Hocalardır, çalışanlardır, öğrenciler, mezunlardır… Koridorlarında, sınıflarında, odalarında, bir zamanlar “burada olanlar”ın ruhları gezinir daima. İLEF’li olmak işte o ruhları görmek, onlarla birlikte yaşayabilmektir belki de…
Bu kurumun yolculuğu, 1965 yılında onların adımlarıyla başlamış, sürmektedir. Bu kurumun mevcut eyleyenlerini anlatmak için Aysel Gürel’in “Firuze”sine başvuralım. Orada dendiği gibi, pek çoğunun rengi hâlâ baharları kıskandırmakta, pek çoğu bir volkan gibi, bazen deli bir rüzgâr gibidir. Gözlerinde telaş, yıllar onlara yavaştır. Ama yine dönersek Can Yücel’e, pek çoğu da erenler katında yorgundur. Yürümeyi bırakmış, susmuş olsalar da, sesleri bu mekânın her yerine izler bırakmıştır, eminiz.
2015’e merhaba derken, 50. Kuruluş Yıldönümümüzü kutlayacağımız bu yıla başlarken, nutuklar yerine, yolu buradan geçen herkese sıcak ve samimi bir selam göndermek sanırız daha uygun düşer. Nutuk atmak için, daha bir yılımız var nasıl olsa…